Artur Franciszek Michał Oppman (14 sierpnia 1867 - 4 listopada 1931)

Wybitny młodopolski poeta, strażnik Piśmiennictwa Polskiego, członek honorowy Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, prawdziwy patriota, który od lat dziecięcych walczył z rusyfikacją w polskich szkołach, a w dorosłym życiu zaciągnął się jako szeregowiec do wojska, by służyć ojczyźnie. Znany jest z twórczości patriotycznej i wspaniałych napisanych przepięknym, niezwykle barwnym językiem legend i podań polskich. Wiele słów w swej poezji poświęcił także Warszawie, którą bardzo kochał.

Stworzył też wiele pięknych bajek dla dzieci, w których występują iście polscy bohaterowie, właśnie ci, o których z pewnością nasłuchał się Oppman spisując polskie legendy. Bajki te, jak nierzadko podkreślali krytycy literaccy, dzięki prostocie języka, rymom i niezwykłej melodyjności stały się prawdziwym dziełem sztuki.

Jego utwory literackie podpisywane były pseudonimem Or-Ot, ale trzeba wiedzieć, że nie do końca tak było iż sam go sobie wymyślił. Pseudonim powstał w skutek błędu, który dziś nazwalibyśmy chochlikiem drukarskim. To zecer przygotowując do druku pierwszy debiutancki wiersz Oppmana niedokładnie odczytał podpis, który pod nim widniał. Oppman podpisał wiersz Ar-Op, zecer odczytał go jako Or-Ot i tak poskładał czcionki drukarskie, że stworzył poecie nowy pseudonim. Oppman po tym debiucie, tak właśnie zaczął podpisywać swoje dzieła.

Co warto o nim wiedzieć?

Artur Oppman urodził się 14 sierpnia 1867 roku w Warszawie. Pochodził z mieszczańskiej rodziny o korzeniach niemieckich. Przodkowie jego rodu, przybyli do Warszawy w 1708 roku. Najbliżsi Oppmana czuli się Polakami, i z Polakami – mimo korzeni – brali czynny udział w narodowych zrywach. Ojciec poety walczył w powstaniu styczniowym, dziadek zaś w listopadowym. Matka i babka były zaś w każdym calu Polkami.

Swoją polskość młody Artur postanowił podkreślać na każdym kroku. Studia, które wybiera po skończeniu warszawskich szkół, gdzie postępowała intensywna rusyfikacja (były to czasy gdy Polska znajdowała się pod zaborami), to filologia polska, którą zgłębia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W ówczesnej Galicji, w skład której właśnie wchodził Kraków, panowały bardziej liberalne warunki i nie niszczono w ludziach polskości, toteż można było kontynuować studia ojczystego języka.

Zamiłowanie polskością widzimy także w jego literackich fascynacjach – mocno zgłębia się w polskich legendach, postanawia jako pierwszy spisać je dla kolejnych pokoleń, szczególnie te warszawskie, bo z miastem tym związał się na dobre na całe swoje życie. Do niej właśnie powrócił po przerwanych wskutek zawartego z Władysławą Trynkiewiczówną małżeństwa studiach w Krakowie. Zamieszkał w domu przy ul. Kanonii 8 i rozpoczął swoją literacką działalność, którą w dużej części poświęcił właśnie dzisiejszej stolicy Polski.

Artur Oppman, który przyjaźnił się z innymi wybitnymi polskimi literatami (często odwiedzali go m.in. Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Bolesław Leśmian, Antoni Lange, Wojciech Kossak, Jan Lechoń, Bolesław Prus, Stefan Żeromski, Felicjan Faleński, Władysław Reymont) słynął z poezji opisującej piękno warszawskiej starówki. Staje się ona bohaterem wielu jego zbiorów m.in. „Ze Starego Miasta”, „Pieśni, pisany dla pokrzepienia serc”, „Śpiewy historyczne i Pieśń o Rynku i zaułkach”. Za tę twórczość otrzymał w 1928 roku literacką nagrodę miasta Warszawy.

Jego utwory były publikowane w: Kurierze Warszawskim, Wędrowcu i Kurierze Codziennym, Tygodniku Ilustrowanym, Kłosach, Świcie, Biesiadzie Literackiej, Bluszczu, Kłosach, Tygodniku Mód i Powieści i Wędrowcu, w którym przez 4 lata pracował jako redaktor. Redagował też Żołnierza Polskiego, gdy w 1920 roku zaciągnął się do piechoty. Zmarł 4 listopada 1931 roku, w swym mieszkaniu na Żoliborzu, do którego przeniósł się ze Starego Miasta na krótko przed śmiercią. Pochowano go w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach.

Książki w naszej ofercie: